Motorreis Dolomieten 2021

[Dries B]

Vorig jaar is het er helaas uiteindelijk niet van gekomen, maar de verkorte versie Pfalzerwald en Zwarte Woud heeft toch ook deugd gedaan.
Dit jaar moet het er echt van komen, deze keer echter niet met de tent, maar B&B, als ik iets betaalbaar kon vinden.

Regio in de buurt van Trento als ideale uitvalsbasis naar de bekende passen in de Dolomieten, maar ook naar bv Stelvio, Gardameer enz.
Toen op 1 week tijd 12 van de 16 hotels/B&B's ineens volzet waren (en voornamelijk de dure overbleven) heb ik toch maar geboekt. (nu 51 per nacht ipv 80 waar je snel aan zit als 1p)

https://www.booking.com/hotel/it/b-a...xhYmJpLTM5LXMt ZmFtaWx5SDNYA2gViAEBmAEcuAEHyAEN2AED6AEB-AEDiAIBqAIDuALdgu-IBsACAdICJDg2NjYxNjMzLWRhNDktNDk4Zi1iYWUxLWQwODBhN 2JjYjlmY9gCBOACAQ;sid=aaa940a342a0ea0dfd2cd8d21f0e f71c;dist=0&keep_landing=1&sb_price_type=total&typ e=total&

Van 9 tot 18 september ga ik dus in mijn eentje naar daar, trailer achter de auto en ju. Bewust gekozen voor iets wat ik tot de laatste dag kan annuleren/aanpassen zodat ik nog de nodige flexibiliteit heb. Centraal en een naftpomp op een paar km, moto en trailer kunnen in garage staan. Ideaal als uitvalsbasis dus!

Bedoeling is om pakweg 7 dagen te rijden en 2 dagen te gaan wandelen, kwestie van de lichamelijke kwaaltjes niet te veel te laten opspelen.
Voor de zekerheid neem ik 2 nieuwe banden mee en ik heb 2 bandencentrales die ook moto's doen in de buurt gevonden.

Plezante is de voorbereiding, herkenbaar voor velen, dus ik heb al een aantal voorlopige routes gemaakt. Eerste dag maar een "verkenningsroute" omdat ik pas in de late voormiddag ga aankomen. (bedoeling is om rond middernacht te vertrekken met de auto)
Voor de rest worden de routes niet chronologisch verreden, ik kijk gewoon 's morgens waar de weersvoorspelling het best is.
In het weekend blijf ik weg (of probeer het toch) van bv de Stelvio/Garda of de bekende Dolomietenpassen, maar er is nog genoeg te doen in andere regio's.

Als jullie nog tips of opmerkingen hebben: graag!

"Verkenning"
https://www.myrouteapp.com/nl/social...180?mode=share
https://www.myrouteapp.com/nl/social...658?mode=share

Dagroutes
https://www.myrouteapp.com/nl/social...373?mode=share
https://www.myrouteapp.com/nl/social...797?mode=share (korte versie)
https://www.myrouteapp.com/nl/social...033?mode=share (lange versie)
https://www.myrouteapp.com/nl/social...452?mode=share
https://www.myrouteapp.com/nl/social...913?mode=share
https://www.myrouteapp.com/nl/social...940?mode=share

[busge]

Veel plezier
Kijk al uit naar de verslagen

[Dries B]

Woensdag 8 & Donderdag 9 september: De heenreis. Die verliep al iets anders dan gepland. De bedoeling was om om 17u te gaan slapen en om middernacht te vertrekken, mijn kamer was van 11u 's morgens beschikbaar. Door omstandigheden na een kwartiertje slapen alweer wakker en ik kon niet meer in slaap geraken. Om 20u30 dan maar vertrokken met het gedacht dat ik onderweg ergens een uur of 3-4 zou gaan slapen. Idealiter zou ik tot net in Oostenrijk bij de Fernpas geraken, een dikke 700km.
Ik had echter geen rekening gehouden met 2 zaken:

• de naftpompen zijn 's nachts langs een bergpas in Oostenrijk niet open i.t.t. de pompen langs de Duitse autobahn
• er zijn geen parkings bij de pompen waar ook anderen staan te slapen

Hierdoor genoodzaakt om ergens in een dorpje op de parking van de lokale Mac te gaan staan. Intussen was het 3u30 en ik was stikop. In slaap geraken lukte niet, door de rare situatie of de vreemde houding. Vervelend.
Daarom besloten om het toch nog te wagen om door te rijden. Volgens de app was de eerstvolgende pomp die 24u open was (onbemand dus) op 32km. Auto gaf aan nog 27km te kunnen rijden. Dat moet normaal wel haalbaar zijn, ware het niet dat ik nog een berg over moest. Een zucht van opluchting toen ik de pomp had gehaald!

20210909_064631.jpg

Uteindelijk nog een paar keer gestopt en 1 keer effectief een uur met mijn ogen dicht gelegen, en om 9u kwam ik dan te vroeg bij de B&B aan, geradbraakt door het gebrek aan slaap en structuur. Ik had stilaan gehoopt dat mijn kamer al klaar zou zijn en ik een paar uurtjes kon gaan slapen, helaas waren de vorige gasten nog niet weg.

Auto en remork afgeladen, nog kunnen genieten van een heerlijk ontbijtje en 3 welkome espresso's. Qua gastvrijheid zit de B&B alvast goed. Na het ontbijt zat er echter niet veel meer op dan maar een ritje te maken en intussen voelde ik me wel wat fitter.
Dus de "lange verkenningsroute" klaargezet met het gedacht, "die loopt toch in een 8, ik kan altijd vroeger stoppen wanneer nodig". Eens op de moto viel alles van me af, maar ik heb wel heel de dag op een redelijk rustig toertempo gereden, ervanuit gaande dat mijn reflexen in geval van nood wellicht niet zo snel zouden zijn...



De naam "Verkenningsroute" doet het eigenlijk geen eer aan, als er passen zoals de Mendelpas, Passo Di Palade enz zitten. Door het iets meer gezapige tempo en een versnellingkje hoger (letterlijk) let je wel beter op je houding en rij je meer in flow dan stop&go. Tegen mijn gewoonte in heb ik wel 3 terrasjes gedaan om me van koffie te voorzien en mijn knorrende maag tevreden te stellen. De omgeving rond Lago Di Santa Giustina is echt prachtig en heeft me positief verrast!

20210909_110657.jpg
20210909_140336.jpg
20210909_142225.jpg
Bij de aanvang van de Passo Di Palade komen een aantal motards me al teken doen van rustig aan te doen, geen probleem, was ik toch al mee bezig. 2km verder werd duidelijk waarom, de Carabieniri (politie) staan in een inhammetje op een recht stuk en hebben al 4 onfortuinlijken aan de kant gezet. Ik heb dus de eerste paar km's hierna de medemotards een wederdienst proberen te bewijzen door hen te waarschuwen. Vermoedelijk zouden ze je door laten gaan omdat ze al bezig zijn, maar als je overdreven af komt kunnen ze niet anders dan je toch tegen te houden...

De route naar Sankt Pankraz heb ik heen en retour genomen en was ook de moeite. Veel medium speed bochten (60-100/u).

De route is op zich wel mooi, maar de verbindingsstukken, meerbepaald het "dal" van Merano tot en met Trento zijn eerder te mijden. Dichtbebouwd, veel bebouwde kom en veel verkeer. Op die stukken begon de vermoeidheid me ook parten te spelen.

Gelukkig kwam de Mendelpas eraan om me terug wakker te schudden. 😉 Deze keer gelukkig iets rustiger dan 2j terug, toen ik op geen enkel moment in mijn "flow" kwam. Bovenaan de op smalle stukjes even gestopt om te drinken en een foto te maken. Op dat moment kwam er een groep supermotards af, met een wel heel erg stevig tempo. Supervet om te zien, maar ook wel met de bedenking dat er met die snelheden in combinatie met de blinde bochten niet veel marge meer in kan zitten. Waarschijnlijk locals die elk steentje op de baan kennen, erg indrukwekkend in ieder geval.

20210909_125352.jpg

Wellicht bekend onder velen van jullie, maar onderstaand wegje uit & 1 vd filmpjes van "Schaaf" stond vorige keer al in mijn toppers hier van 2j geleden, en die heeft zijn plekje nog steeds!

https://www.youtube.com/watch?v=FL1OPK1d3Cs&t=309s

Sommige gedeeltes zijn opnieuw geasfalteerd (was al niet slecht) en het is er zowaar nog beter op geworden! Geen benoeming als bergpas, daardoor waarschijnlijk minder gekend, maar dus ook heerlijk rustig op een paar locals na. De snelheid gaat stiekem toch een beetje omhoog. Halverwege komt er van een zijstraat een Triumph Daytona af, die mooi aanhaakt. Heerlijk zo! Na een paar km komt hij op een recht stukje voorbij en ik denk hoor mezelf nog denken "die ga ik niet meer terugzien". Blijkt dat voorop rijden toch iets anders is dan aanhaken, want binnen 7 bochten gaat hij 3 keer in de fout. Het wegje is ietwat verraderlijk doordat de tussenstukjes zo kort zijn dat je door uit te accelereren je volgende bocht kan verpesten.
Gelukkig zonder erg, we wisselen terug van positie en rijden gelijk naar boven. In mijn achterhoofd blijft mijn beperkte fitheid spelen, maar gelukkig blijf ik binnen mijn eigen marges.

20210909_155232.jpg
20210909_163920.jpg

Overal tussenin nog heerlijke stukjes waarvan ik de namen heb proberen te onthouden, maar helaas is mijn geheugen niet (meer) zo goed.

Om 19u15 aangekomen bij de B&B, het begon al donker te worden. Toch 400km gereden, maar tijdens het eten icm 2 grote pinten slaat de vermoeidheid toch echt hard toe. Om 21u lig ik al te knorren, in 1 stuk tot aan mijn wekker! Dat is al heel erg lang geleden.

[Dries B]

Vrijdag 10 september

Op basis van de buienradar en het feit dat het nog een weekdag is de keuze gemaakt voor de "Stelvio route".

Schermafbeelding 2021-09-11 om 21.46.08.png

Eerst en vooral uitslapen, gevolgd door een vorstelijk ontbijt, dus het is al 9u15 wanneer ik eindelijk onderweg ben.
De Mendelpas en Passo Di Palade staan toevallig weeral op het programma als proloog, wat een straf. 😉

In het Topic van Koeno ivm circuitrijden werd hier het boek "Total control" aangeraden. Tijdens mijn groot verlof was dat de avondlectuur en in augustus heb ik het in Mettet proberen toe te passen. We hadden toevallig dezelfde instructeur als in juni en mijn progressie was hem opgevallen, dus het moet toch iets gedaan hebben.
Zeker qua houding, remmen, maar ook het mentale stuk heeft toch wel geholpen.
Dat werpt hier in de Dolomieten ook zijn vruchten af.
Ik kijk bv veel verder, waardoor ik vroeger op bepaalde situaties kan anticiperen. Of dat ik nu ook écht van (voor mijn doen) vlotte afdalingen kan genieten, binnen mijn eigen comfortzone blijvend.

Wijngaarden in de buurt van de B&B
20210910_094758.jpg


20210910_095153.jpg

Hier heb ik 2j terug mijn avatarfoto gemaakt
20210910_103738.jpg

De verbindingsrit van Merano naar de Stelvio is echter een ander paar mouwen. Saaie wegen, en daarvovenop is er ook nog eens een ongeval gebeurd en loop ik behoorlijke vertraging op.
Ik was net aan het inhalen (over de volle lijnen heen) tot plots de zwaailichten op een Land Rover een paar auto's voor me opvielen. Dan toch maar inhaken. Doordat een aantal auto's voor me binnen hun vak aan de kant gaan bevind ik me achter de politieauto. Inhalen durf ik niet, al zou het binnen de rijstrook af en toe net kunnen.
Gelukkig gaat hij na ongeveer een kwartiertje aan de kant en doet teken dat ik voorbij mag. Na nog een paar auto's netjes in te halen begin ik verderop terug in mijn normale inhaalmodus, buiten het gezichtsveld van de flikken.

Eindelijk kan ik aan die befaamde Stelvio beginnen.
Hiermee begint ook het gekkenhuis van de Stelvio: Scooters, motoren, oldtimers die in panne staan, en dan nog de ontelbare fietsers niet meegerekend. Omdat ik een bus kan inhalen heb ik toch even semi-vrije baan, maar de haarspeldbochten omhoog doen je vooral genieten van het uitzicht, qua rijden heb ik al veel beter meegemaakt. Maar ook daar kan ik enorm van genieten, en het uitzicht is ronduit spectaculair. Eten zou ik doen in de Tibetter Hutte, fenomenaal gelegen. Van de goulashsoep met bijhorende broodjes kom ik zeker toe tot 's avonds laat

20210910_124510.jpg

Normaliter zou ik een lus doen, Zwitserland in om daarna die kant van de Stelvio opnieuw te doen. 1 keer gekkenhuis is echter genoeg, ik besluit de pas richting Zwitserland te doen om dan terug te keren en over Bormio naar beneden te rijden. Normaliter ging ik tanken op die lus, dus ik zou maar net toekomen met de naft als ik niet opnieuw over de Stelvio zou gaan. Het leven is aan de durvers, dus ik waag het erop.

20210910_133657.jpg

De pas in Zwitserland is heel plezant om te rijden, veel rustiger, maar ik ben bijna panisch op mijn kilometriek aan het kijken met de monsterboetes in mijn achterhoofd.
De afdaling naar Bormio is dan weer wel aangenaam om te rijden en verloopt zorgeloos. Helaas vergeet ik in mijn kinderlijk enthousiasme te tanken in Bormio en ben ik aan de Gaviapas begonnen toen mijn motor voor het eerst begon te sputteren.
Geen paniek, naftkraantje op reserve en we kunnen er weer even tegen. Dat het nog 27km is en een berg over tot de volgende naftpomp baart me toch wel wat zorgen. 11km verder gaat het rood lampje aan dat aangeeft dat ik very low on fuel zit. Flashback naar 2j terug bij het Gardameer, het zal me toch wel lukken. Motor uit en ongeveer 10km afdaling in totale rust kunnen doen. De laatste km's moest ik al rijdend doen. 2021 is me echter niet zo goed gezind als 2019, want op letterlijk 800m van de pomp val ik stil... Het kon erger... Dan maar duwen. Om het af te maken begint het nog een beetje te miezeren. De lachende en nieuwsgierige blikken van het naftpompclienteel neem ik er maar bij 😂

Gaviapas
20210910_143817.jpg

Tankje gevuld, maar liefst 14,8l ging erin Gelukkig moet ik niet de kant van de regen uit, maar kan ik beginnen aan de Passo Tonale, ook een van de favorieten van 2019. Ik ben zo in mijn nopjes dat ik terugkeer aan het einde om hem nog eens te doen. Terug aan het begin wel even pauze voordat ik hem de laatste keer mag rijden, kwestie van niet té kloek te worden. Wellicht bekend voor velen onder jullie 😉

20210910_153607.jpg

Om de dag af te maken nog een lusje rond mijn B&B, heerlijk om zo kort in de buurt perfecte en rustige wegjes te vinden!

20210910_173205.jpg

435km gereden, dat is toch voldoende voor nu, beentjes omhoog!

20210910_175853.jpg

Slecht punt in de voorbereiding: de naftpomp bij mijn B&B blijkt zeer beperkte openingsuren te hebben en tot overmaat van ramp is ze nu ook nog eens stuk voor onbepaalde duur. Tanken daar gaat dus niet mogelijk zijn, daar gaat mijn hele tankstrategie

[Dries B]

Zaterdag 11 september

De buienradar en het feit dat het een weekenddag was hebben me doen besluiten om een route te nemen die niet de meest gekende passen (op enkele na dan) bevat.
Schermafbeelding 2021-09-12 om 22.42.43.png

Beginnen met een stukje verbindingsweg en een stuk dat ik nog niet kende, richting Castello Di Fiemme. Op zich weinig speciaals, te veel flauwe bochten en redelijk wat dorpjes. Het stuk daarna naar Predazzo was nog minder om te rijden, gelukkig ging het van daar bergopwaarts (letterlijk en figuurlijk 😉)

Starten met de Passo Rolle. Van de snelheidslimiet van 60 heb ik me niet zoveel aangetrokken, maar ik heb het wel beschaafd gehouden. In het begin nog wat vochtige plekken (door het vroege uur), maar al snel droogde het op en het aanwezige verkeer kon vlot gepasseerd worden. Blijft een pareltje, alsook de afdaling naar San Martino Di Castrozza.
Daar kreeg ik een déjà vue van 2019: allemaal wielrenners, vlaggen, tourbussen, ... Gelukkig dit keer geen Giro, maar een lokaal fietsevenement dat pas namiddag van start zou gaan.

20210911_094405.jpg

20210911_094935-2.jpg

De route vervolgt naar Transaqua, oneindige bochten, goede asfalt en een weg die breed genoeg is dat je je rijvak ook goed kan benutten (op een kruisende tourbus na)

Daarna een kort verbindingsstuk naar de Passo Brocon. Snelheid ligt niet al te hoog, zo goed als geen rechte stukken en smal genoeg voor een hoog snelheidsgevoel, maar niet zo smal dat je volledig moet stoppen voor een tegenligger (zoals dat bvb bij Passo Manghen wel kan). Ik geraak steeds meer in de flow en merk hoe ik automatisch terug licht remmend de haarspeldbochten instuur (voor en achter) en verbaas me erover hoeveel dat voorwiel eigenlijk kan hebben en hoeveel gemakkelijker die instuurt op die manier en toch stabiel aanvoelt.

Boven op de Brocon
20210911_110230.jpg

Daarna volgt een hele resem aan passen waar ik de namen niet meer allemaal van heb kunnen onthouden. Wat wel opvalt is dat de asfaltkwaliteit in Trentino veel beter is dan in het aangrenzende Veneto. Dat wordt af en toe pijnlijk duidelijk als je de grens oversteekt. Gelukkig is die meestal niet dermate slecht dat het een serieuze impact heeft op het tempo. Ikzelf ben er ook veel meer vertrouwd mee, en slechts een enkele keer moet het tempo er echt uit omdat ik anders uit het zadel wordt gelicht 😉
Die regio ten Zuiden van de bekende Dolomietenpassen is iets minder gekend, waardoor er wellicht ook veel minder motorrijders op de baan zijn. Uitermate ten onrechte, want om eerlijk te zijn vergaap ik me ook hier aan de omgeving (krijg het helaas niet goed op foto vastgelegd) en zijn de wegen eigenlijk nog plezanter en meer afwisselend dan op de gekende passen bv Pordoi, Gardena, ... Die laatste zullen deze week ook nog aan bod komen.

20210911_113616.jpg

20210911_120120.jpg

Stilaan begint mijn buik te grommen en ik besluit bij het eerstvolgende restaurant te stoppen. Mijn vermoeden wordt bevestigd wanneer ik zie dat het hetzelfde restaurant is waar ik 2j geleden mijn laatste foto heb genomen voor mijn accident.

20210911_132102.jpg

Na een pauze vervolg ik mijn weg, ik moet langs de plaats van het accident komen, ik ben benieuwd of ik het ga herkennen.
22km verder is het prijs. Ik had me verwacht aan een complexe bocht met vanalle hindernissen, mijn schaamte is dan ook groot als ik zie dat er weinig speciaals is aan die bepaalde bocht is. Hoe ik daar in de vangrail heb kunnen rijden is me echt een raadsel...?
Na even rondgekeken te hebben besluit ik een stukje terug te rijden om de bocht deze keer goed te nemen, iets met closure zeker 😄


De Passo della Borcola die daarop volgt is ook een aanrader, maar in deze regio kan je nu eenmaal weinig fout doen.
Even een spannend momentje tijdens het inhalen op deze smalle weg toen een auto toch plots naar links ging. (terwijl ik 2sec daarvoor had getoeterd dat ik er langs kwam, ze had me al gezien)

Daarop ben ik me kostelijk aan het amuseren op de Passo Pian Della Fugaze, tot er plots een Carabieniri op de weg verschijnt en me met een rood bordje laat stoppen.
Het angstzweet breekt me uit, ik ben aan het overlopen wat ik mis gedaan kan hebben. Het gedeelte ervoor was bos, dus ze kunnen niet met de speedgun hebben staan meten, en zelfs dan, op dat gedeelte was het al een prestatie als je boven de limiet uit komt. Blijkt het een redelijk routinecontrole te zijn, en iedereen met wat lawaai halen ze er uit om ook aan te spreken op onverantwoord rijgedrag. Blijk ik mijn papieren nog in België vergeten te hebben, ik rij dus al een volledig jaar zonder papieren rond... Gelukkig maken ze daar geen probleem van omdat ze het kunnen natrekken via mijn verzekeringspapieren en laten ze het bij een waarschuwing, die in mijn ogen volstrekt onterecht is. Ze hebben er nota van gemaakt in hun systeem en volgens hen zou ik bij een volgende keer op die basis een boete kunnen krijgen. Moest ik met mijn papieren in orde geweest zijn had ik de discussie aangegaan, maar ik bedacht me dat het waarschijnlijk beter is om het gewoon te laten rusten. De 3 die ze net voor mij van de baan hebben gehaald kunnen allen een boete aftikken, ik kom er dus goed vanaf. 10km verder even een drinkpauze om wat te bekomen.

20210911_154147.jpg

20210911_142512.jpg

Om af te sluiten nog het verplichte nummertje Trento - Bondone. Het tempo is ondertussen terug normaal en ik kan er terug met volle teugen van genieten.

Klein beetje zicht op het wonderwegje
20210911_171904.jpg

Zondag ga ik de motor voor 1 dag laten staan, enerzijds om het lot niet te tarten, anderzijds omdat ik ook gepland had om een aantal dagen te gaan wandelen en het op de weg in het weekend veel te druk is. Win/win dus.

Los van de politie is dit 1 van de mooiste rijdagen geweest die ik al heb mogen meemaken. Het stuk van de Passo Rolle tot aan de B&B was echt fantastisch, ik hoop dat de routes van de komende dagen daar nog aan kunnen tippen!

[E.M.]

Ivm bekendheid van wegen. Er is niet veel algemene bekendheid van een weg voor rijplezier. Meestal gaat het om de zichten, of over hoe moeilijk het was om de weg er te maken.
De leukste wegen hebben vaak een nietszeggende naam en zijn enkel zeer beperkt gekend in bepaalde milieus. (bv moto route fanaten).
Op de 2fast weekends kunnen velen vaak wel beschrijven waar het leukste stuk vd dag was ... maar +95% slaagt er niet in om de leuke banen te benoemen.

[ktm_whatelse]

Leuk om volgen, merci om te delen !

[msxx]

Geniet ervan Dries!

Welke B&B is het?

[Dries B]

Zondag 12 september

Gisteren ben ik gaan wandelen, maar dat ga ik jullie besparen.

Wél vernoemenswaardig: gisterenmorgen kan ik eindelijk de man van de gastvrouw spreken, Mariono. Hij is chefkok, maar belangrijker: ook een motorfreak. Helaas is hij vorig jaar zwaar gecrasht met zijn Buell XB12, maar nu zijn revalidatie bijna compleet is, is hij ook aan het kijken voor een nieuwe motor.

Hij is heel nieuwsgierig waar ik allemaal naar toe ben geweest en ik vertel hem aan de hand van MRA van het rondje dat ik rond de B&B graag doe (Spormaggiore - Fai Della Paganella - Cavedago - Spormaggiore) -> blijkt dat ze hier vroeger altijd straatraces deden, waaraan hij zelf ook deelnam.

Zijn ogen lichten helemaal op wanneer ik het wegje Trento - Bondone toon en hij stormt weg en zegt dat ik 10min moet wachten. Even later komt hij terug met 2 grijze mannen die ook aan de obligate espresso beginnen. De schraalste van de 2 is blijkbaar een van de organisatoren van de Trento - Bondone hillclimb en racete tot 2j geleden zelf nog mee met zijn klassieke Kawasaki, maar heeft die toen tegen een rots aan gereden. Een nieuwe heup voor hem en de Kawa is gerestaureerd, maar racen doet hij niet meer. Trots toont hij alle foto's en vertelt een heel verhaal. Aangezien hij geen woord Engels spreekt versta ik er bitter weinig van, maar zijn enthousiasme werkt aanstekelijk.

Ik werd uitgenodigd om 's avonds samen met de familie mee te eten, en vanzelfsprekend werd achteraf de grappa bovengehaald. Supergezellige avond en ik was toch wel wat aangeschoten toen ik eindelijk op mijn matras lag.


Maandag 13 september

Gelukkig geen stijve kop om de dag te beginnen. Het is hier muisstil de hele nacht, dus wederom zalig geslapen.

Het weer begint hier stilaan wat om te slaan. Ik gok dat het de beste dag is om de bekende passen te doen: de cirkel Pordoi, Sella, Campolongo, Gardena, maar ook veel meer dan dat!



Mijn gok blijkt niet verkeerd, qua verkeer en wielrenners maar 1/3 van afgelopen zaterdag, dat vergemakkelijkt het passeren aanzienlijk en er worden geen mooie bochten verkwist aan achter iemand blijven hangen. Wanneer ik tijdens mijn eerste espressostop boven de Passo Sella vraag aan de uitbater of het nu effectief rustiger is bevestigt hij mijn vermoeden: elke maandag en dinsdag is het relatief rustig, vanaf woensdag gaat het in crescendo naar het weekend. Iets om te onthouden voor de volgende keer dus!

20210913_101712.jpg

20210913_150644.jpg

Gisteren ben ik wel iets te enthousiast geweest in mijn wandeling, van de stijve kuiten heb ik weinig last tijdens het rijden, maar mijn bovenbenen hebben het ook geweten. Op- en afstappen gaat als een gepensioneerde

Ik weet stilaan geen superlatieven meer voor het rijden hier, dat ik me amuseer is denk ik wel duidelijk.
Vandaag iets minder foto's genomen en wat langer blijven doorrijden, want Mariano, de eigenaar van de B&B had bij een bevriende mechanieker geregeld dat die mijn voorband zou wisselen om 17u30, op 3km van de B&B en voor 10euro! Top geregeld en ik ben maar 20min verloren aan een voorband wisselen. (Mariano had mijn band al naar daar gebracht)

20210913_172856.jpg

De hele dag speelt de ontmoeting met de Carabinieri van zaterdag wel door mijn gedachten. Ik heb geen papieren bij (wel verzekering), dus als ik een verkeerde voor me heb zou ik een probleem kunnen hebben. Bijkomend is mijn voorband aan vervanging toe...

Die voorband had trouwens wel een opmerkelijke slijtage: de rechterkant was al voorbij de indicators afgesloten, terwijl ik op de linkerkant nog een halve mm over had. Zou dit te maken kunnen hebben door de talloze haarspeldbochten waar ik al licht remmend instuur? Rechts is kort en dan hou ik hem strak binnen, in linkerbochten heb ik meer ruimte en belast ik vermoedelijk minder. Of hebben jullie andere ideeën? In BE/LUX/DL heb ik deze aparte slijtage niet. Bandendruk wordt voor elke rit nagekeken.

20210913_115213.jpg


20210913_120718.jpg


20210913_154729.jpg


20210913_143303.jpg

Ik kom vandaag 2 keer de Carabieniri tegen die motoren en sportauto's aan de kant zetten, en 1x de polizia. Gelukkig moet ik deze keer niet stoppen, maar echt aangenaam voelt het wel niet. Met een 600cc, 4 in lijn, bergop, grote hoogte en niet veel toeren kunnen draaien is geen perfecte combo. Volgende moto moet dus meer koppel hebben en een stock uitlaat

Welke passen springen er voor mij écht uit vandaag?

• De Passo Di Valparola -> 80% is nieuw geasfalteerd, perfecte circuitkwaliteit, belijning moet nog wel gezet worden waardoor het iets smaller zal aanvoelen en het snelheidsgevoel zal toenemen.

20210913_122945.jpg

• Passo Di Giau -> in 2019 stonden er nog metershoge sneeuwmuren en veel smeltwater op de baan. Ik herkende het bijna niet, zo groot was het verschil in uitzicht. Nu heb ik de baan wel ten volle kunnen benutten, toppas!

20210913_131755.jpg


20210913_132001.jpg

Mijn vooroordelen over de bekende passen heb ik dus wat moeten bijstellen, waarschijnlijk was ik er de vorige keer gewoon op het foute moment.

In totaal staat de teller nu op 1845km op 4 rijdagen.
Aan de weersvoorspellingen te zien denk ik dat ik morgen en overmorgen nog kan rijden, en daarna zal het gedaan zijn.
Hopelijk kan ik nog wat gaan wandelen (in de regen ) of een stadje bezoeken.

@msxx: B&B Flabbi's family in Spormaggiore. Pand in het historisch centrum, maar van binnenin compleet nieuw. Ontbijt is echt uitgebreid en goede koffie Ze hebben een garage waar je motoren, trailers en gereedschap kosteloos veilig kan laten. Het ligt kort bij Trento, dus je kan de verkeersaders goed gebruiken om snel in elke windrichting te kunnen zijn.

aan de rest: blij dat het gesmaakt wordt, ik lees het van anderen altijd graag en ik schrijf het voor mezelf toch altijd uit. Kwestie van niet teveel te vergeten van je soloreizen

[Dries B]

En de route nog, max 10 attachments per post...

Schermafbeelding 2021-09-13 om 21.09.31.png

[Dries B]

Ivm bekendheid van wegen. Er is niet veel algemene bekendheid van een weg voor rijplezier. Meestal gaat het om de zichten, of over hoe moeilijk het was om de weg er te maken.
De leukste wegen hebben vaak een nietszeggende naam en zijn enkel zeer beperkt gekend in bepaalde milieus. (bv moto route fanaten).
Op de 2fast weekends kunnen velen vaak wel beschrijven waar het leukste stuk vd dag was ... maar +95% slaagt er niet in om de leuke banen te benoemen.

Dat is zeer herkenbaar! Ik probeer elke dag 10 keer de straatnamen te onthouden, maar ik kan nu zelfs de helft vd foto's al niet meer deftig aan een locatie koppelen

[E.M.]

Remmen in de bocht zorgt voor een pak meer voorband slijtage aan de zijkanten. Je duwt de band in de baan.

Ik denk dat mijn zijkanten dubbel zo snel slijten sinds ik daarmee begon.

Weer een ferme dagreview!

[msxx]

Dolomieten 😍

[msxx]

Wel veel controle precies… :-(

Nooit last van gehad :-)

[Dries B]

Ze staan er gelukkig niet om snelheid te meten, eerder controle uitlaten enz. Een tijdje achter mij kwam er ene met ne wheelie de bocht uit, ik versta geen Italiaans, maar wel genoeg om te weten dat die een probleem had...
Als ik in orde was met mijn papieren en nu de band in orde is zou ik me er niet veel van aantrekken. Mariano zegt dat ze, als ze niet echt iets hebben gezien, ze het altijd bij een waarschuwing laten.